Où Jésus est né. พระเยซูประสูติที่ไหน

Où Jésus est né.
Si la réponse est que Jésus était né à Bethléem est la ville de Beth lac, dont la Bible dit que l'enfant est né à Beth Judée région du lac de Bethléem.
La Bible dit que Joseph et Marie chez les parents de Jésus a vécu dans la ville de Bethléem, Beth jouent jusqu'à ce que Jésus est né. Puis s'installe à Nazareth en Galilée. Zeus, où Jésus a grandi et a commencé à publier ses enseignements.
La Bible à Luc, qui semble avoir connu et très populaire que Joseph et Marie R. vie à Nazareth et vint à Beth lac, PA pour les représenter lors de l'enquête fondée sur la population de recensement. Par ordre de l'Empire romain, où la Marie enceinte à faire beaucoup. Et donna naissance à l'enfant Jésus, les bergers dans une grotte là-bas. Les autres hôtels ont été remplis d'applications qui sont venus avec beaucoup dans le même but.Beth lac Bethléem de Judée dans la région de Jérusalem, au sud, à 5 km le long des collines de Judée à la tête le long du front. Dans les mille dernières années avant Jésus est né ici utilisée pour être la naissance d'un héros du peuple d'Israël Davis. Les diverses tribus d'Israël réunis le même pays.
Royaume de Judée à ses effets profonds noté dans le tronçon de la rivière. Sa dynastie régnait sur le royaume en 400 ans à des degrés du Christ, depuis la nouvelle religion dans laquelle le grand roi, il est adapté à tous.

 Le lien entre le 4ème siècle. Croire en Jésus est absorbé dans l'Empire romain. L'empereur Constantin et la religion chrétienne, et annoncé son soutien à une nouvelle religion, et sa mère Hélène. La mère de l'empereur Constantin en tant que foi. Elle est venue à la Terre Sainte, il a découvert que de nombreux lieux associés avec Jésus dans la Bible.
Elle ne sait pas l'histoire de la question. Mais elle agit aussi comme le premier historien à la recherche dans ce domaine.
Il a découvert une grotte à la naissance de Jésus. Bon fils, l'empereur Constantin l'église a été construite à travers la caverne. Cette église est nommée. Eglise de la Nativité du Christ (Eglise de la NATVITY) plus tard dans le 6e siècle. L'empereur Justinien était de combler cet élargissement de l'ensemble de l'église là-bas.
Lieu de naissance n'est pas un problème si la fouille a révélé des preuves de l'évangile d'aujourd'hui. L'excavation de l'Eglise de Jésus-Christ est né de la mosaïque du 6ème siècle de l'étage et elle est la demeure des anciennes églises et de l'empereur Constantin. Le cercueil de plomb romain à la fin. C'est l'ère après Jésus était Zeus. La fouille à Beth lac Bethléem, ils ont trouvé des fragments de pot de pot,. Une génération avant Jésus était né.

 L'âge de la tête a été trouvée. Un pont enjambant l'eau à travers Bethléem à Jérusalem, Beth lac. Cette preuve indique que les immigrants n'ont pas de maison. J'ai un dossier de service dans la ville de Vilnius architecture romaine Nick dit. Il n'y a pas de ponts, canalisations d'eau, qui coupent à travers la communauté.
En fait, il n'aurait pas les âmes, la race n'existe aucune preuve que tous les artefacts de la ville de Beth Hale survécu ... Si il n'ya pas de jouer dans la ville de Bethléem et la Galilée!
La population locale dit que Jésus est né il ya un besoin de trouver Beth Bethléem de Judée n'a pas joué. Mais seuls ceux qui ont compilé la Bible, Jésus essaie de l'unir avec le roi, à Davis. Pour en être convaincu que Jésus est le roi d'Israël et de l'esprit de la vraie humanité.

 En effet, les savants religieux ont longtemps été dit que la naissance de Jésus à Bethléem de Judée Beth niveau peut être déterminé. Créer une image à associer Jésus avec le diable de King. Le sauveur a été renforcé dans la foi des Juifs qui se sont convertis à la religion chrétienne.

 Les fouilles de Beth Bethlehem lac de Galilée durant la 1992-2003 année, les archéologues ont trouvé des restes de monuments antiques comme un ensemble de 37 acres (92,5 hectares) adjacente à Changchun modernes de l'Occident.
Dans ce domaine il ya des ruines d'une église qui a émergé depuis 1965. Lorsque la route entre Nazareth et Bethléem Beth lac. La construction de routes à s'effondrer sur le hall central. Il révèle une mosaïque du 6e siècle. Ce modèle est la vigne dans le réseau. Les plantes et les animaux sont beaux.

 Des fouilles en 1992. Cette église a rencontré à l'oindre un bol d'eau pour la cérémonie de baptême de la mosaïque sur le plancher de plus. En gardant à l'esprit que l'église est d'environ 145 pieds de large et 80-100 pieds d'une église, le Brighton Sable Tyne Big One, a trouvé en Israël.
La question de savoir pourquoi il ya tant d'églises maintenant au milieu d'une importante communauté juive, mais aussi trouvé les restes des bâtiments même époque ont un sous-sol avec le cercueil d'huile étanche. La première fraction est la quantité de viande de porc qui est nouveau ici, c'est qu'un grand monastère. Plus tard, ils ont trouvé un grand bâtiment près de l'arrière, il est probablement parce que la maison rez de chaussée publique avec une mangeoire pour les chevaux à manger. Bâtiment 3, après qu'il a été détruit par la violence dans la terre sainte des Perses ont envahi dans le début du 7e siècle.

 Fouilles ultérieures, les archéologues ont découvert une forteresse avec des murs de trois pieds d'épaisseur. Les carreaux de mosaïque sur les murs de l'ancien mur qui a été construit au 6ème siècle avant l'invasion de la Perse. Si l'octet est des fortifications de sable Tyne vrai. Il est particulièrement significatif.
Beth a déclaré que les documents du Palais médiéval de Bethléem de Galilée. Pas une grande ville. La politique majeure ou historique. Mais ceci est une fraîcheur Fort Gate Tower était bondé. Le centre historique de Beth lac, PA est actuellement en danger.

 Nous savons que depuis le 2e siècle jusqu'à la fin de Tyne Brian sable. Juifs ont été chassés de Jérusalem. Et Beth déménagé à Lake Helen va être entassés, ne pas le faire parce que de l'hostilité et la malveillance des Juifs envers les chrétiens. Beth laïcs chrétiens à Bethléem ont à construire des murs pour protéger l'endroit. Ils sont soupçonnés d'être la ville natale de Jésus, leur Sauveur, qui est la cathédrale, les archéologues ont trouvé les restes de la mosaïque il.

 Les preuves historiques et archéologiques pour elle. Les archéologues disent que la nouvelle ville de Bethléem, où Jésus-Beth a joué son être né à Bethléem de Beth lac de Galilée. Beth a joué à Bethléem de Judée.
Beth a joué à Bethléem de Galilée. La ville surpeuplée de Nazareth est la maison de Joseph et de Marie dans quelques miles. Beth a bien joué avec la ville de Bethléem en Judée. Jachère serait attaquer les gens. Mais le pont, se penchant sur l'eau. Répétez l'opération pour l'eau loin de la maison de Joseph et de Marie dans les centaines de miles. La femme enceinte peut aller à un marin ou pas?
พระเยซูประสูติที่ไหน

หากถามว่าพระเยซูประสูติที่ไหนคำตอบที่ได้ก็คือเมืองเบ็ธเลเฮมซึ่งหากตามคัมภีร์ไบเบิลบอกไว้ว่าพระกุมารประสูติที่เบ็ธเลเฮม แคว้นจูเดีย
โดยพระคัมภีร์บอกว่า โจเซฟ และมารีอา บิดามารดาของของพระเยซูอาศัยอยู่ในเมืองเบ็ธเลเฮมจนกระทั่งพระเยซูประสูติ แล้วจึงย้ายไปยังนาซาเร็ธในแคว้นกาลิลี ที่ซึ่งพระเยซุเติบโตและเริ่มประกาศคำสอนของพระองค์
ส่วนพระคัมภีร์ฉบับลูคซึ่งดูเหมือนจะเป็นที่รู้จักกันและนิยมกันมาก บอกว่าโจเซฟ และมารีอาอาศัยอยู่ที่นาซาเร็ธและเดินทางมาที่เบ็ธเลเฮมเพื่อแสดงตนในการสำรวจตามสำมะโนประชาการ ตามคำสั่งของโรมัน ซึ่งขณะนั้น มารีอา ครรภ์แก่มากแล้ว และได้ให้กำเนิดพระกุมารเยซูในถ้ำของคนเลี้ยงสัตว์นั่นเอง เนื่องจากที่พักอื่นๆเต็มหมดแล้วพราะว่ามีผู้เดินทางมาด้วยจุดประสงค์เดียวกันมากมาย

                        
เบ็ธเลเฮมแห่งแคว้นจูเดียในปัจจุบันอยู่ห่างจากกรุงเยรูซาเล็มไปทางใต้๕ ก.ม. ตามเส้นทางเลียบทิวเขาจูเดียไปยังเฮบรอน ในอดีตกาลก่อนหน้าที่พระเยซูประสูติราวพันปีที่นี่เคยเป็นที่ประสูติของ เดวิท วีรบุรุษแห่งชนชาติอิสราเอล ผู้รวบรวมชาวอิสราเอลเผ่าต่างๆขึ้นเป็นบ้านเมืองเดียวกัน
อาณาจักรจูเดียของพระองค์กว้างไกลไปจรดแม่น้ำยูเฟรติส ราชวงศ์ของพระองค์ปกครองอาณาจักรอยู่๔๐๐ปีซึ่งการที่พระเยซูศาศดาแห่งศาสนาใหม่กำเนิดที่เมืองเดียวกันกับกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่นี้ก็ถือว่าเป็นความเหมาะสมทั้งปวง

กล่าวรวรัดไปยังศตวรรษที่๔ ความเชื่อในพระเยซูนั้นซึมซาบไปยังจักรวรรดิโรมัน จักรพรรดิคอนสแตนตินยอมรับนับถือคริสต์ศาสนาและประกาศสนับสนุนศาสนาใหม่นี้และพระราชชนนีเฮเลนา พระชนนีในจักรพรรดิคอนสแตนตินเป็นผู้มีศรัทธาอันแรงกล้า พระนางเสด็จมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ทรงค้นพบ สถานที่สำคัญหลายแห่งที่เกี่ยวข้องกับพระเยซูตามเรื่องในคัมภีร์ไบเบิล
ไม่ทราบว่าพระนางจะใช้หลักฐานทางประวัติศาสตร์อันไดก็ตาม แต่พระนางก็ได้ทำหน้าที่คล้ายนักประวัติศาสตร์คนแรกที่มาค้นคว้าในดินแดนแห่งนี้
ทรงค้นพบถ้ำที่ประสูติของพระเยซูแล้ว พระราชโอรสที่ดีอย่างจักรพรรดิคอนสแตนตินก็ทรงสร้างโบสถ์ครอบคลุมถ้ำนั้น โบสถ์นี้ชื่อว่า โบสถ์แห่งพระคริสต์สมภพ (CHURCH OF THE NATVITY) ต่อมาในศตวรรษที่๖ จักรพรรดิจัสติเนียนก็ได้ต่อเติมขยับขยายโบสถ์แห่งนี้ให้กว้างขวางกว่าเดิมมี

สถานที่ประสูติคงไม่เป็นปัญหาหากว่ามีการขุดค้นพบหลักฐานร่วมสมัยพระเยซู แต่การขุดบริเวณโบสถ์แห่งพระคริสต์สมภพได้พบพื้นโมเสกจากศตวรรษที่๖และใต้พื้นก็เป็นซากโบสถ์เก่าสมัยจักรพรรดิคอนสแตนติน หรือโลงตะกั่วยุคโรมันตอนปลาย ซึ่งเป็นยุคหลังพระเยซุทั้งสิ้น   ส่วนการขุดที่เมืองเบ็ธเลเฮมก็พบเศษหม้อไห ที่เป็นยุคก่อนพระเยซูประสูติ

จากนั้นยังพบว่ายุคสมัยของเฮรอด มีสะพานส่งน้ำทอดผ่านเบ็ธเลเฮมไปยังเยรูซาเล็ม หลักฐานนี้บ่งชี้ว่าไม่น่ามีถิ่นฐานบ้านเรือน เพราะว่ามีบันทึกของ วิทรูวิอุส สถาปนิคชาวโรมันบอกว่า ไม่มีสะพานส่งน้ำสายใดตัดผ่านชุมชน

จริงๆแล้วมันคงจะไม่กระไรนักหนาเรื่องที่ไม่มีหลักฐานโบราณวัตถุใดๆเลยจากสมัยเฮรอด...ถ้าไม่มีเมืองเบ็ธเลเฮมอีกแห่งอยู่ที่เมืองกาลิลี !
คนท้องถิ่นที่นั่นบอกว่าพระเยซูประสูติที่นี่ต่างหากหาใช่เบ็ธเลเฮมแห่งจูเดียไม่ เพียงแต่ว่าผู้เรียบเรียงพระคัมภีร์พยายามโยงใยพระเยซุเข้ากับกษัตริย์เดวิท เพื่อสร้างความถูกต้องและมั่นใจว่าองค์พระเยซูคือกษัตริย์ทางจิตวิญญาณของชาวอิสราเอลและมวลมนุษย์อย่างแท้จริง

อันที่จริงนักวิชาการศาสนาสงสัยมานานแล้วว่าการเล่าถึงการประสูติของพระเยซูที่เบ็ธเลเฮมแห่งจูเดียนั้นอาจเป็นความตั้งใจ สร้างภาพเพื่อเชื่อมโยงพระเยซูเข้ากับคิงเดวิท เพื่อให้พระผู้ไถ่บาปแน่นแฟ้นขึ้นในความเชื่อของชาวยิวผู้เปลี่ยนมานับถือคริสต์ศาสนา

ในการขุดค้นเบ็ธเลเฮมแห่งกาลิลี ระหว่างปี ๑๙๙๒-๒๐๐๓ นักโบราณคดีได้พบซากโบราณสถานเป็นวงกว้าง๓๗เอเคอร์(๙๒.๕ไร่) ทางตะวันตกติดกับชมชุนสมัยปัจจุบัน
ในบริเวณนี้มีซากโบสถ์หลังหนึ่งโผล่ให้เห็นมาตั้งแต่ปี๑๙๖๕ เมื่อมีการตัดถนนระหว่างนาซาเร็ธกับเบ็ธเลเฮม การสร้างถนนทำให้โถงกลางทลายลง เผยให้เห็นพื้นโมเสกสมันศตวรรษที่๖ ซึ่งเรียบเรียงลายเป็นเถาเครือ พรรณไม้และสัตว์อย่างงดงาม

การขุดค้นปี๑๙๙๒ ที่บริเวณโบสถ์นี้ได้พบอ่างน้ำสำหรับเจิมในพิธีรับศีลล้างบาปกับพื้นโมเสกเพิ่มขึ้นอีก ทำให้ทราบว่าโบสถ์หลังนี้ยาวประมาณ๑๔๕ฟุต กว้าง๘๐-๑๐๐ ฟุต อันเป็นโบสถ์ยุคไบแซนไทน์ที่ใหญ่มากหลังหนึ่งที่พบในอิสราเอล

จึงมีคำถามตามมาว่าทำไมจึงมีโบสถ์ใหญ่ขนาดใหญ่ปานนี้อยู่กลางชุมชนยิวนอกจากนั้นยังพบซากอาคารยุคเดียวกันอีกแห่งที่มีเครื่องหีบน้ำมันมีห้องใต้ดินที่มีเชิงเทียน กับเศษกระดูกหมูเป็นจำนวนมารกทำให้สันนิฐานว่าที่นี่คงเป็นอารามใหญ่ และต่อมาก็พบอาคารขนาดใหญ่อีกหลังใกล้ๆกันที่น่าจะเป็นโรงเรือนสาธารณะเพราะที่ชั้นล่างมีรางหญ้าสำหรับให้ม้ากิน อาคาร๓หลังนี้ดูเหมือนถูกทำลายด้วยความรุนแรงในยุคเปอร์เซียรุกรานดินแดนศักดิ์สิทธิเมื่อต้นศตวรรษที่๗

การขุดค้นต่อๆมานักโบราณคดีก็ยังค้นพบป้อมปราการที่มีกำแพงหนา๓ฟุต กระเบื้องโมเสกบนกำแพงทำให้กำหนดอายุได้ว่ากำแพงนี้สร้างในศตวรรษที่๖ก่อนการรุกรานของเปอร์เซีย หากเป็นป้อมปราการยุคยุคไบแซนไทน์จริง ย่อมมีนัยสำคัญอย่างยิ่ง

เอกสารจากยุคกลางบอกว่าเบ็ธเลเฮมแห่งกาลิลี ไม่ใช่เมืองใหญ่ หรือเมืองสำคัญทางการเมืองหรือประวัติศาสตร์ แต่ทำไมเมืองนี้จึงมีป้อมคูประตูหอรบอยู่หนาแน่น หรือโบราณสถานกลางเบ็ธเลเฮมนั้นกำลังตกอยู่ในอันตราย

เรารู้ว่าตั้งแต่ศตวรรษที่๒จนถึงยุคปลายไบแซนไทน์ ชาวยิวถูกขับออกจากเยรูซาเล็ม และอพยพไปอยู่ที่เบ็ธเลเฮมกันอย่าหนาแน่นเป็นไปได้มั๊ยว่าเนื่องจากความเป็นศัตรูและความมุ่งร้ายที่ชาวยิวมีต่อชาวคริสต์    ชาวคริสต์ในเบ็ธเลเฮมจึงต้องสร้างกำแพงขึ้นเพื่อป้องกันสถานที่ๆ พวกเขาเชื่อว่าเป็นที่ประสูติของพระเยซูพระผู้ไถ่บาปของพวกเค้าซึ่งก็คือโบสถ์ใหญ่ที่นักโบราณคดีพบซากพื้นโมเสกนั่นเอง

ดังนั้นหลักฐานทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีแล้ว    นักโบราณคดีรุ่นใหม่ก็บอกว่าเมืองเบ็ธเลเฮมที่พระเยซุควรประสูติน่าจะเป็นเมืองเบ็ธเลเฮมแห่งกาลิลี มากกว่าเมืองเบ็ธเลเฮมแห่งจูเดีย
เมืองเบ็ธเลเฮมแห่งกาลิลี เป็นเมืองที่คนอยู่หนาแน่นห่างจากนาซาเร็ธบ้านของโจเซฟและมารีอาไม่กี่ไมล์ ต่างกันกับเมืองเบ็ธเลเฮมแห่งจูเดีย ที่รกร้างว่างวายผู้คน มีแต่สายสะพานส่งน้ำพาดผ่าน หน้ำซ้ำยังห่างจากบ้านของโจเซฟและมารีอาเป็นร้อยไมล์ แล้วสตรีครรภ์แก่อย่างมารีอาจะเดินทางไหวหรือ ?

Galette des Rois

La galette des Rois est un gâteau célébrant l’Épiphanie et traditionnellement vendu et consommé quelques jours avant et après cette date.
La galette des Rois, dans sa version la plus commune en France, est une galette de pâte feuilletée, simplement dorée au four, qu’on mange accompagnée de confitures ; elle peut également être fourrée avec diverses préparations : frangipane, fruits, crèmes, chocolat… Dans le Sud de la France, on appelle généralement "galette des rois" une brioche en forme de couronne (la version en pâte feuilletée étant qualifiée de "parisienne"). Mais on trouve aussi des galettes à base de pâte sablée dans l’ouest. Le gâteau des Rois est une brioche aux fruits confits
Coutume
La tradition veut qu’elle soit l’occasion de « tirer les rois » à l’Épiphanie : une fève est cachée dans la galette et la personne qui obtient cette fève devient le roi de la journée et a le droit de porter une couronne de fantaisie. Dans le circuit commercial, dans la seconde moitié du XXe siècle, les boulangers fournissent avec la galette une couronne en papier doré à usage unique. Plus traditionnellement chaque famille réalise et conserve une ou plusieurs couronnes artisanales.Il est dit que le bénéficiaire de la fève doit offrir la prochaine galette, cependant, aucune source fiable ne permet d'affirmer ou d'infirmer formellement cette tradition. C’est le plus jeune des convives, caché sous la table, qui décide de la distribution des parts.
Les gâteaux à fève n’étaient pas réservés exclusivement au jour des Rois. On en faisait lorsqu’on voulait donner aux repas une gaieté bruyante. Un poète du XIIIe siècle, racontant une partie de plaisir qu’il avait faite chez un seigneur qui leur donnait une généreuse hospitalité, parle d’un gâteau à fève pétri par la châtelaine : « Si nous fit un gastel à fève ». Les femmes récemment accouchées offraient, à leurs relevailles[1], un gâteau[2] de cette espèce.
Dans sa Vie privée des Français, Legrand d’Aussy écrit, que, dès 1311, il est question de gâteaux feuilletés dans une charte de Robert II de Fouilloy, évêque d’Amiens. Souvent même, on payait les redevances seigneuriales avec un gâteau de ce genre. Ainsi, tous les ans, à Fontainebleau, le 1er mai, les officiers de la forêt s’assemblaient à un endroit appelé « la table du roi », et là, tous les officiers ou vassaux qui pouvaient prendre du bois dans la forêt et y faire paître leurs troupeaux, venaient rendre hommage et payer leurs redevances. Les nouveaux mariés de l’année, les habitants de certains quartiers de la ville et ceux d’une paroisse entière ne devaient tous qu’un gâteau. De même, lorsque le roi faisait son entrée dans leur ville, les bourgeois d’Amiens étaient tenus de lui présenter un gâteau.
Origine
Un gâteau des Rois aux fruits confits.Lors des Saturnales (fêtes romaines sur la fin du mois de décembre et au commencement de janvier), les Romains désignaient un esclave comme « roi d’un jour ». Les Saturnales étaient en effet une fête d’inversion des rôles afin de déjouer les jours néfastes de Saturne, divinité chtonienne. Au cours du banquet (au début ou à la fin des Saturnales, selon les différentes époques de la Rome antique) au sein de chaque grande familia, les Romains utilisaient la fève d’un gâteau comme « bulletin de vote » pour élire le « Saturnalicius princeps » (Maître des Saturnales ou Roi du désordre). Cela permettait de resserrer les affections domestiques et donnait au « roi d’un jour » le pouvoir d’exaucer tous ses désirs pendant la journée (comme donner des ordres à son maître) avant d’être mis à mort, ou plus probablement de retourner à sa vie servile à l’issue de celle-ci. Pour assurer une distribution aléatoire des parts de galette, il était de coutume que le plus jeune se place sous la table et nomme le bénéficiaire de la part qui était désignée par la personne chargée du service (d’où l’usage toujours vivant de « tirer les rois »). Tacite écrit que, dans les fêtes consacrées à Saturne, il était d’usage de tirer au sort la royauté[3]. Étienne Pasquier a décrit dans ses Recherches de la France[4] les cérémonies qui s’observaient en cette occasion : « Le gâteau, coupé en autant de parts qu’il y a de conviés, on met un petit enfant sous la table, lequel le maitre interroge sous le nom de Phébé (Phœbus ou Apollon), comme si ce fût un qui, en l’innocence de son âge, représentât un oracle d’Apollon. À cet interrogatoire, l’enfant répond d’un mot latin domine (seigneur, maître). Sur cela, le maître l’adjure de dire à qui il distribuera la portion du gâteau qu’il tient en sa main, l’enfant le nomme ainsi qu’il lui tombe en la pensée, sans acception de la dignité des personnes, jusqu’à ce que la part soit donnée où est la fève ; celui qui l’a est réputé roi de la compagnie encore qu’il soit moindre en autorité. Et, ce fait, chacun se déborde à boire, manger et danser. »
C’est cet usage qui est passé jusqu’à nous. On en retrouve la trace non seulement dans le rituel de la galette des Rois, mais aussi dans la fête des Fous médiévale et des « rois et reines » des carnavals actuels.
Histoire
La Fête des Rois, de Jacob Jordaens, v. 1640-45 (Kunsthistorisches Museum, Vienne).Jadis, l’usage voulait que l’on partage la galette en autant de parts que de convives, plus une. Cette dernière, appelée « part du Bon Dieu », « part de la Vierge » ou « part du pauvre » était destinée au premier pauvre qui se présenterait au logis. Au Moyen Âge, les grands nommaient quelquefois le roi du festin, dont on s’amusait pendant le repas. L’auteur de la vie du duc Louis II de Bourbon, voulant montrer quelle était la piété de ce prince, remarque que, le jour des Rois, il faisait roi un enfant de huit ans, le plus pauvre que l’on trouvât en toute la ville. Il le revêtait d’habits royaux, et lui donnait ses propres officiers pour le servir. Le lendemain, l’enfant mangeait encore à la table du duc, puis venait son maitre d’hôtel qui faisait la quête pour le pauvre roi. Le duc de Bourbon lui donnait communément quarante livres et tous les chevaliers de la cour chacun un franc, et les écuyers chacun un demi-franc. La somme montait à près de cent francs que l’on donnait au père et à la mère pour que leur enfant fût élevé à l’école. Le royaume de France se partageait alors en langue d'oc où l’on fabriquait toujours un gâteau des rois (la recette de la pâte variant suivant les régions : flamusse de Bresse, patissous du Périgord, coque des rois ariégeoise, Royaume des cévennes, garfou du Béarn, goumeau de Franche Comté, etc.) et langue d'oïl où l’on préparait dès le XVe siècle un dessert de pâte sablée fourré de crème d’amandes qui devient plus tard une pâte levée à la levure de bière nommée gorenflot.
On tirait le gâteau des Rois même à la table de Louis XIV. Dans ses Mémoires, Françoise de Motteville écrit, à l’année 1648, que : « Ce soir, la reine nous fit l’honneur de nous faire apporter un gâteau à Mme de Brégy, à ma sœur et à moi ; nous le séparâmes avec elle. Nous bûmes à sa santé avec de l’hippocras qu’elle nous fit apporter. » Un autre passage des mêmes Mémoires atteste que, suivant un usage qui s’observe encore dans quelques provinces, on réservait pour la Vierge une part qu’on distribuait ensuite aux pauvres. « Pour divertir le roi, écrit Françoise de Motteville à l’année 1649, la reine voulut séparer un gâteau et nous fit l’honneur de nous y faire prendre part avec le roi et elle. Nous la fîmes la reine de la fève, parce que la fève s’était trouvée dans la part de la Vierge. Elle commanda qu’on nous apportât une bouteille d’hippocras, dont nous bûmes devant elle, et nous la forçâmes d’en boire un peu. Nous voulûmes satisfaire aux extravagantes folies de ce jour, et nous criâmes : La reine boit ! » Avant Louis XIV, les grandes dames qui tiraient la fève devenaient reines de France d’un jour et pouvaient demander au roi un vœu dit « grâces et gentillesses » mais « le Roi Soleil » abolit cette coutume.
Louis XIV conserva toujours l’usage du gâteau des Rois, même à une époque où sa cour était soumise à une rigoureuse étiquette. Le Mercure galant de janvier 1684 décrit la salle comme ayant cinq tables : une pour les princes et seigneurs, et quatre pour les dames. La première table était tenue par le roi, la seconde par le dauphin. On tira la fève à toutes les cinq. Le grand écuyer fut roi à la table des hommes; aux quatre tables des femmes, la reine fut une femme. Alors le roi et la reine se choisirent des ministres, chacun dans leur petit royaume, et nommèrent des ambassadrices ou ambassadeurs pour aller féliciter les puissances voisines et leur proposer des alliances et des traités. Louis XIV accompagna l’ambassadrice députée par la reine. Il porta la parole pour elle, et, après un compliment gracieux au grand écuyer, il lui demanda sa protection que celui-ci lui promit, en ajoutant que, s’il n’avait point une fortune faite, il méritait qu’on la lui fit. La députation se rendit ensuite aux autres tables, et successivement les députés de celles-ci vinrent de même à celle de Sa Majesté. Quelques-uns même d’entre eux, hommes et femmes, mirent dans leurs discours et dans leurs propositions d’alliance tant de finesse et d’esprit, des allusions si heureuses, des plaisanteries si adroites, que ce fut pour l’assemblée un véritable divertissement. En un mot, le roi s’en amusa tellement, qu’il voulut le recommencer encore la semaine suivante. Cette fois-ci, ce fut à lui qu’échut la fève du gâteau de sa table, et par lui en conséquence que commencèrent les compliments de félicitation. Une princesse, une de ses filles naturelles, connue dans l’histoire de ce temps-là par quelques étourderies, ayant envoyé lui demander sa protection pour tous les évènements fâcheux qui pourraient lui arriver pendant sa vie. « Je la lui promets, répondit-il, pourvu qu’elle ne se les attire pas. » Cette réponse fit dire à un courtisan que ce roi-là ne parlait pas en roi de la fève. À la table des hommes, on fit un personnage de carnaval qu’on promena par la salle en chantant une chanson burlesque. La galette proprement dite (pâte feuilletée plus crème frangipane) apparut au XVIIe siècle, Anne d’Autriche et son jeune fils Louis XIV en partagèrent une la veille de l’épiphanie de 1650.

Une galette des Rois entamée.En 1711, le Parlement délibéra, à cause de la famine, de le proscrire afin que la farine, trop rare, soit uniquement employée à faire du pain. Au commencement du XVIIIe siècle, les boulangers envoyaient ordinairement un gâteau des Rois à leurs pratiques. Les pâtissiers réclamèrent contre cet usage et intentèrent même un procès aux boulangers comme usurpant leurs droits. Sur leur requête, le parlement rendit, en 1713 et 1717, des arrêts qui interdisaient aux boulangers de faire et de donner, à l’avenir, aucune espèce de pâtisserie, d’employer du beurre et des œufs dans leur pâte, et même de dorer leur pain avec des œufs. La défense n’eut d’effet que pour Paris et l’usage prohibé continua d’exister dans la plupart des provinces. Quand vint la Révolution, le nom même de « gâteau des Rois » fut un danger et Manuel, du haut de la tribune de la Convention, tenta sans succès d’obtenir l’interdiction du gâteau des Rois (son nom fut même un temps remplacé par la galette de l’égalité), mais la galette triompha du tribun. Peu après, un arrêté de la Commune ayant changé le jour des Rois en « jour des sans-culottes », le gâteau n’eut plus sa raison d’être, mais cette disparition ne fut que momentanée car il reparut bientôt sur toutes les tables familiales dès que la conjoncture le permit.
 Un produit industriel de grande consommation
Plus de 80% des galettes des rois vendues à Paris sont des produits industriels que les commerçants (boulanger/pâtissier) se contentent de réchauffer
Galette des Rois เป็นเค้กฉลอง Epiphany และขายแบบดั้งเดิมและการบริโภคไม่กี่วันก่อนและหลังวันที่
Galette des Rois ในที่พบมากที่สุดในประเทศฝรั่งเศสเป็นพื้นของขนมพัฟ, เหลืองเพียงในเตาอบที่เรากินด้วยกันกับแยมและยังสามารถที่เต็มไปด้วยการเตรียมการต่างๆของ : อัลมอนด์, ผลไม้, ครีมช็อคโกแลต, ... ในภาคใต้ของฝรั่งเศสมักจะเรียกว่า"Galette des Rois"Brioche มงกุฎที่มีรูปทรง (รุ่นในขนมพัฟเรียกว่า"ปารีส") แต่ยังมีเค้กที่ทำจากขนมในทิศตะวันตก เค้กของ Kings เป็น Brioche ด้วยผลไม้หวานที่กำหนดเองเดิมมันเป็นโอกาสที่จะ"วาดพระมหากษัตริย์"เพื่อ Epiphany รุ่นนี้ : ถั่วที่ถูกซ่อนอยู่ในเค้กและผู้ที่ได้รับถั่วนี้เป็นกษัตริย์ของว​​ันที่และมีสิทธิที่จะสวมมงกุฎ จินตนาการ เข้าสู่การพาณิชย์ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ, ขนมปังให้เวเฟอร์ที่มีมงกุฎสีทองกระดาษสำหรับการใช้งานเพียงครั้งเดียว เพิ่มเติมแบบดั้งเดิมที่แต่ละครอบครัวผลิตและเก็บรักษาอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่าครอบ artisanales.Il มีการกล่าวว่าผู้รับของถั่วที่มีให้เค้กต่อไป แต่ไม่มีแหล่งที่เชื่อถือได้เป็นหลักฐานหรือไม่มีการปฏิเสธอย่างเป็นทางการประเพณีนี้ เขาเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดของผู้เข้าพักที่ซ่อนอยู่ใต้โต๊ะซึ่งกำหนดจัดจำหน่ายหุ้น
เค้กถั่วที่ไ​​ม่ได้สงวนไว้เฉพาะเพื่อ Epiphany เรามีอาหารค่ำเมื่อเราต้องการที่จะให้ความชุ่มชื่นที่มีเสียงดัง กวีของศตวรรษที่สิบสาม, เล่าความสุขที่เขาทำจากสุภาพบุรุษที่ให้การต้อนรับที่ใจดีของพวกเขาได้พูดถึงของเค้กถั่วที่นวดโดย Lady"ถ้าเราทำ Gastel เพื่อถั่ว' ผู้หญิงที่ส่งมอบเมื่อเร็ว ๆ นี้ถูกนำเสนอ relevailles [1] ของพวกเขา, เค้ก [2] จากสายพันธุ์นี้
ในชีวิตส่วนตัวของเขาฝรั่งเศส, Legrand d'Aussy เขียนว่าจาก 1311, มันมาถึงขนมเค้กในกฎบัตรของโรเบิร์ต II Fouilloy ที่โคนของอาเมียง บ่อยครั้งที่ seigneurial ได้จ่ายค่าธรรมเนียมด้วยเค้กเช่นนั้น ดังนั้นทุกปีใน Fontainebleau, พฤษภาคม 1, เจ้าหน้าที่ของป่าไม้ที่ประกอบในสถานที่ที่เรียกว่า"โต๊ะของพระราชา"และมีเจ้าหน้าที่และ vassals ที่อาจจะใช้ไม้ในป่าและ กินหญ้าฝูงของพวกเขามาเพื่อเป็นเกียรติและชำระค่าธรรมเนียมของพวกเขา newlyweds ของปีที่คนในบางส่วนของเมืองและของตำบลทั้งควรจะทำทั้งหมดที่เค้ก ในทำนองเดียวกันเมื่อพระมหากษัตริย์ที่ทำทางเข้าเขาเข้ามาในเมืองของพวกเขาพลเมืองของอาเมียงที่ถูกต้องส่งเค้ก
จุดกำเนิดเค้กของคิงส์กับผลไม้ confits.Lors การเลี้ยงฉลองพระเสาร์ (ที่งานเทศกาลของชาวโรมันในปลายเดือนธันวาคมและจุดเริ่มต้นของเดือนมกราคม), โรมที่กำหนดทาสเป็น"พระมหากษัตริย์ในวันที่" แท้จริงคือการเลี้ยงฉลองพระเสาร์เทศกาลบทบาทในการกลับรายการการพ่ายแพ้วันที่โชคร้ายของดาวเสาร์, เทพ chthonic ในระหว่างการจัดเลี้ยง (ที่จุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุดของการเลี้ยงฉลองพระเสาร์ที่เป็นไปตามระยะเวลาที่แตกต่างกันของกรุงโรมโบราณ) ภายในแต่ละสำคัญ Familia, โรมที่ใช้ในเค้กถั่วที่เป็น"การลงคะแนนเสียง"การเลือก"Saturnalicius princeps"(ปริญญาโทสาขาการเลี้ยงฉลองพระเสาร์หรือพระมหากษัตริย์ของโรค) นี้ได้รับอนุญาตเพื่อเสริมสร้าง affections ภายในประเทศและการให้"พระมหากษัตริย์ในวันที่"อำนาจที่จะตอบสนองความต้องการของเขาทั้งหมดในช่วงวันที่ (เช่นให้คำสั่งให้เจ้านายของเขา) ก่อนที่จะถูกฆ่าตายหรือแนวโน้มที่จะกลับ เหมือนคนรับใช้ชีวิตของเขาหลังจากนี้หนึ่ง เพื่อให้แน่ใจว่ามีการกระจายแบบสุ่มของหุ้นของเค้กมันเป็นประเพณีสำหรับอายุน้อยที่สุดที่ยืนอยู่ใต้โต๊ะและผู้รับผลประโยชน์ที่มีชื่อในส่วนที่ถูกกำหนดโดยบุคคลที่รับผิดชอบในการให้บริการ (จึงใช้ชีวิตอยู่ยังคงเป็น" วาดพระมหากษัตริย์") ทาสิทัส wrote ว่าในพิธีเฉลิมฉลองที่ทุ่มเทให้กับดาวเสาร์, มันเป็นประเพณีที่จะดึง ๆ [3] ค่าภาคหลวง Étienne Pasquier อธิบายไว้ใน Recherches de la ฝรั่งเศสของเขา [4] ซึ่งเป็นที่สังเกตพิธีเนื่องในโอกาสนี้"เค้กตัดเป็นเป็นหุ้นมากที่สุดเท่าที่มีได้รับเชิญที่เราใส่เด็กอายุต่ำกว่าตารางที่ ต้นแบบถามชื่อของ Phoebe (Phoebus หรืออพอลโล), การเป็นถ้ามันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งว่าในความไร้เดียงสาของอายุของเขาที่ควรจะเป็นตัวแทนของ Oracle ของอพอลโล ในการสัมภาษณ์นี้เด็กที่ตอบสนองการใช้คำภาษาละติน dominates (Lord, ต้นแบบ) เกี่ยวกับเรื่องนี้ในต้นแบบให้คำสัตย์ที่จะบอกว่ามันจะกระจายส่วนของเค้กที่เขาถืออยู่ในมือชื่อของเด็กของเขาเป็นความคิดที่มันตรงโดยไม่ต้องเคารพศักดิ์ศรีของมนุษย์จน 'ที่จะได้รับโดยที่เป็นถั่วที่คนที่ถือเป็นพระมหากษัตริย์ของ บริษัท แม้ว่ามันจะเป็นที่ต่ำกว่าในอำนาจ และทำให้แต่ละล้นด้วยอาหารเครื่องดื่มและเต้นรำ "
มันคือการใช้ที่ถูกส่งลงมาให้เรานี้ เราพบร่องรอยไม่เพียง แต่ในพิธีกรรมของ Galette des Rois แต่ยังในงานฉลองในยุคกลางของ Fools และ"กษัตริย์และพระราชินี"ของ carnivals ที่มีอยู่
ประวัติงานฉลองของ Kings, Jacob Jordaens, C. 1640-1645 (Kunsthistorisches Museum, เวียนนา). เดิมมันเป็นประเพณีที่เราแบ่งเค้กเป็นหุ้นได้มากเท่าที่แขก, บวกหนึ่ง หลังที่เรียกว่า"ส่วนหนึ่งของพระเจ้า""ส่วนหนึ่งของ Virgin"หรือ"ร่วมกันของคนจน"ถูกสำหรับคนยากจนคนแรกที่จะยืนอยู่ในบ้าน ในสมัย​​กลางบางครั้งเรียกว่าเป็นกษัตริย์ที่ดีของงานฉลองที่ขบขันในระหว่างมื้ออาหาร ผู้เขียนของชีวิตของ Duke Bourbon Louis II เดอเพื่อแสดงสิ่งที่ยำเกรงของเจ้าชายนี้ตั้งข้อสังเกตว่า Epiphany รุ่นที่พระมหากษัตริย์เป็นเด็กของแปดปีที่ยากจนที่สุดที่หนึ่งที่อาจพบในการใด ๆ เมือง เขาสวมเสื้อคลุมพระบรมรูปและให้เขามีเจ้าหน้าที่ของเขาเองที่จะให้บริการเขา ในวันถัดไปของเด็กก็ยังคงมีการรับประทานอาหารที่โต๊ะของ Duke และมีบริกรของเขาที่ถูกแสวงหาที่ยากจนพระมหากษัตริย์ ดยุคของ Bourbon เขา £ 40 และมักทั้งหมดอัศวินของศาลที่แต่ละคนฟรังก์และ Squires ครึ่งหนึ่งของแต่ละฟรังก์ ผลรวมของจำนวนเกือบหนึ่งร้อยฟรังซ์ได้รับการบิดาและมารดาของพวกเขาสำหรับเด็กควรจะนำไปโรงเรียน ราชอาณาจักรของฝรั่งเศสถูกแบ่งแล้วใน langue d' OC ที่หนึ่งยังคงทำให้เค้กของพระมหากษัตริย์ (สูตรสำหรับแป้งที่แตกต่างกันตามภูมิภาค : flamusse Bresse, patissous Perigord ariégeoise เรือของพระมหากษัตริย์, ราชอาณาจักร Cevennes ที่ garfou จาก Béarn, goumeau Franche - Comte, ฯลฯ .) และน้ำมัน langue d' ซึ่งถูกจัดทำขึ้นจากศตวรรษที่สิบห้าขนมขนมยัดด้วยอัลมอนด์ครีมซึ่งภายหลังได้กลายเป็นแป้งกับยีสต์ที่มีชื่อ Gorenflot
เราดึง Kings แม้เค้กให้กับตารางของ Louis XIV ในความทรงจำของเขา Françoise de เขียน Motteville ไป 1648 ปีที่ผ่านมาว่า"เย็นวันนี้สมเด็จพระราชินีที่ไม่ให้เกียรติเราที่จะทำให้เรานำเค้กไป Madame de Bregy, น้องสาวของฉันและฉันที่เราแยกกับ มัน เราดื่มสุขภาพของเขากับ hippocras เธอทำเราทำ "ทางจากหน่วยความจำเดียวกันอีกพิสูจน์ว่าต่อไปนี้การปฏิบัติที่ยังคงเกิดขึ้นในบางจังหวัดที่ถูกสงวนไว้สำหรับเวอร์จินมือข้างหนึ่งที่เรากระจายแล้วกับคนยากจน "เพื่อความบันเทิง King, เขียนโดย Françoise Motteville ปี 1649, Queen อยากจะแยกเค้กและให้เราให้เกียรติของการเป็นส่วนหนึ่งที่เราทำกับกษัตริย์และเธอ เรา FIMES สมเด็จพระราชินีของถั่วถั่วเนื่องจากพบว่าในส่วนของ Virgin เธอสั่งว่าเราควรจะนำขวด hippocras เราดื่มก่อนที่เธอและเราบังคับให้พวกเขาดื่มเครื่องดื่มเพียงเล็กน้อย เราต้องการที่จะตอบสนองความ Follies ฟุ่มเฟือยของวันที่และเราตะโกน : เครื่องดื่มราชินี! "ก่อนที่หลุยส์ที่ผู้หญิงที่ดีที่ถูกยิงถั่วที่กลายเป็นราชินีของฝรั่งเศสหนึ่งวันและสามารถขอกษัตริย์ต้องการที่เรียกว่า"พระคุณและความเมตตา"แต่"Sun King"ยกเลิกการกำหนดเองนี้
Louis XIV เสมอสะสมการใช้งานของเค้กสิบสองกลางคืนแม้ในขณะที่ศาลของเขาคือเรื่องมารยาทอย่างเคร่งครัด เมอร์เคียว Galant จากมกราคม 1684 ที่อธิบายไว้ในห้องที่มีห้าตารางหนึ่งสำหรับเจ้าชายและเจ้านายและสี่สำหรับผู้หญิง ขั้นตอนแรกซึ่งจัดขึ้นโดยพระมหากษัตริย์ที่สองโดยปลาโลมา ก็เอาถั่วที่ทั้งห้า ปริญญาโทที่โต๊ะม้าที่เป็นกษัตริย์ของชายและหญิงที่มีสี่ตารางราชินีคือผู้หญิงคนหนึ่ง จากนั้นพระมหากษัตริย์และพระราชินีเลือกรัฐมนตรีแต่ละคนในราชอาณาจักรเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเองและได้รับการแต่งตั้งทูตหรือทูตเพื่อแสดงความยินดีอำนาจเพื่อนบ้านและนำเสนอพันธมิตรและสนธิสัญญา Louis XIV MP มาพร้อมกับทูตโดยราชินี เขาเป็นโฆษกของเธอและหลังจากชมเชยสง่างามไปที่ Master ของม้าเขาถามการป้องกันของเขาที่เขาสัญญาว่าจะเพิ่มว่าถ้าเขาไม่ได้ทำโชคเขาสมควรที่จะ เขา เจ้าหน้าที่จากนั้นไปที่ตารางอื่น ๆ และในทางกลับสมาชิกของเหล่านี้มาพร้อมกับที่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรม บางคนของพวกเขาทั้งชายและหญิงใส่ในการกล่าวสุนทรพจน์และพันธมิตรที่นำเสนอของพวกเขาเป็นอาหารอันโอชะและปัญญา, allusions มีความสุขมาก, ตลกฉลาดเพื่อที่มันเป็นสำหรับการประชุม ความบันเทิงที่แท้จริง ในระยะสั้นกษัตริย์ที่ถูกขบขันมากที่เขาปรารถนาที่จะเริ่มต้นอีกครั้งในสัปดาห์ต่อไปนี้ เวลานี้ก็คือให้เขาลดลงเค้กถั่วที่ตารางของเขาและดังนั้นที่เขาเริ่มชมเชยของแสดงความยินดี เจ้าหญิงที่เป็นธรรมชาติของลูกสาวที่รู้จักกันในประวัติศาสตร์ของเวลาที่มีไม่กี่ใบที่มีการส่งเขาไปขอความคุ้มครองของเขาสำหรับกิจกรรมทั้งหมดของโชคร้ายที่อาจเกิดขึ้นกับเขาในช่วงชีวิตของเขา "ผมสัญญาว่าเขาเขากล่าวว่ามันให้ไม่ดึงดูดพวกเขา "การตอบสนองที่ถูกที่จะพูดกับข้าราชสำนักที่มีพระมหากษัตริย์นี้ไม่ได้พูดแล้วเป็นกษัตริย์ของถั่ว ที่โต๊ะของชายที่มีตัวละครที่เป็นงานรื่นเริงที่เดินผ่านห้องที่ร้องเพลงล้อเลียนเพลงคือ เค้กของตัวเอง (ครีมขนมมากกว่า frangipane) ปรากฏขึ้นในศตวรรษที่สิบเจ็ด, แอนน์ของออสเตรียและลูกชายของเขาหลุยส์ที่สิบสี่หนุ่มเป็น eve ของ Epiphany รุ่น 1650 ที่ใช้ร่วมกัน

 Galette des Rois entamée.En 1711, รัฐสภาพิจารณาเนื่องจากการกันดารอาหารนอกกฎหมายที่แป้ง, เกินไปหายากหรือใช้เพียงการทำขนมปัง ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่สิบแปดที่มักจะส่งขนมปังเค้กของพระมหากษัตริย์ที่จะปฏิบัติของพวกเขา Bakers ประท้วงการปฏิบัตินี้และแม้แต่ขนมปัง intentèrent การทดลองเป็น usurping สิทธิของตน เกี่ยวกับคำขอของพวกเขาทำในรัฐสภา 1713 และ 1717, ขนมปังหยุดที่ห้ามมิให้และให้ในอนาคตชนิดของขนมใด ๆ โดยใช้เนยและไข่ในแป้งของพวกเขาและแม้กระทั่ง ขนมปังสีน้ำตาลกับไข่ การป้องกันมีผลเฉพาะกับปารีสและการใช้งานที่ต้องห้ามอย่างต่อเนื่องเพื่อที่มีอยู่ในต่างจังหวัดมากที่สุด เมื่อการปฏิวัติมาของชื่อ"เค้กของ Kings"มากคืออันตรายและมานูเอลของผู้พิทักษ์สิทธิของประชาชนของอนุสัญญานี้พยายามที่ไม่ประสบความสำเร็จในการห้ามเค้กของพระมหากษัตริย์ (ชื่อของเขาคือแม้เวลาเปลี่ยน โดยเค้กเท่าเทียมกัน) แต่เค้กชัยชนะมากกว่า Tribune หลังจากนั้นไม่นานพระดำรัสของชนมีการเปลี่ยนแปลงและ Epiphany ใน"ว​​ันนับจากวัน Sans culottes,"เค้กที่ต้องมีเหตุผลที่จะไม่มี แต่การสูญเสียนี้เป็นเพียงชั่วคราวเพราะมัน reappeared เร็ว ๆ นี้ในตารางทั้งหมด ครอบครัวทันทีที่สภาพตลาดที่มีใบอนุญาต

 ผู้บริโภคในอุตสาหกรรมกว่า 80% ของพระมหากษัตริย์เค้กที่ขายในกรุงปารีสเป็นผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมที่ร้านค้า (Baker ขนม /) มีเนื้อหาที่อบอุ่น

L'Epiphanie le 6 janvier

Le terme "épiphanie" est issu du grec et signifie "apparition".
Célébrée le 6 janvier, cette fête correspond à la présentation de Jésus enfant aux Rois Mages.
Ce jour est aussi celui du premier miracle des noces de Cana et avant tout la date de baptême du Christ.
Dès le Ve siècle, l'Eglise donna une importance considérable à cet événement. La galette des rois, servie à cette occasion, est une tradition typiquement française qui avait déjà cours au XIVe siècle. La galette était partagée en autant de portions que de convives, plus une. Cette portion supplémentaire, appelée "part du Bon Dieu" ou "part de la Vierge", était destinée au premier pauvre qui se présenterait.
Pendant des siècles les chrétiens d'Orient célébrèrent la Nativité le jour de l'Epiphanie.
Les Arméniens du Caucase le font encore aujourd'hui.
Au Ier siècle il fut déjà décidé de donner primauté à la naissance du Christ plutot qu'à l'Epiphanie.
Une chanson populaire raconte comment les Rois mages sont venus d'Afrique.
Pour l'Evangile, ils arrivèrent de l'Orient. Peut être viennent ils tout simplement du mystérieux pays d'où sont originaires les Saintes Maries de la Mer et qui porta longtemps le nom d'Egypte.
Longtemps, le 6 janvier (Epiphanie) fût plus important que le jour de Noël. Encore actuellement, en Espagne ce sont les Rois mages qui apportent les cadeaux à l'Epiphanie et non à Noel. Les Rois Mages sont bien plus importants dans le coeur des enfants espagnols que le Père Noel et le 6 janvier est l'occasion d'une grande fêtes et de défilés dans les rues espagnoles.
 

LES ROIS MAGES
Venus d'Orient, trois rois se mirent en route en suivant la lumière de l'étoile qui les guida jusqu'à Bethléem.
Ils y trouvèrent l'enfant Jésus, qui appelèrent le " Nouveau Roi des Juifs ".
Quand ils le découvrirent dans l'étable, près de ses parents, Marie et Joseph, ils s'agenouillèrent devant lui en signe de respect et lui apportèrent de l'or, de la myrrhe et de l'encens.
L'origine des Rois mages est aujourd'hui encore obscure. On les dits savants, riches mais errants. Ces mystérieux personnages alimentèrent l'imaginaire qui enveloppe Noël.
Une chanson populaire raconte comment les Rois mages sont venus d'Afrique.
Pour l'Evangile, ils arrivèrent de l'Orient. Peut être viennent ils tout simplement du mystérieux pays d'où sont originaires les Saintes Maries de la Mer et qui porta longtemps le nom d'Egypte.
Longtemps, le 6 janvier (Epiphanie) fût plus important que le jour de Noël.
La symbolique des cadeaux en portait témoignage :
 
l'or de Melchior célébrait la royauté,
l'encens de Balthazar la divinité
et la myrrhe de Gaspard annonçait la souffrance rédemptrice de l'homme à venir sous les traits de l'enfant.

Longtemps ce jour là, on célébra le miracle de Cana : de l'eau changée en vin.
Un rituel de quête terminait jadis la période des 12 jours de fêtes.
Les quêteurs recevaient souvent en guise de présent une part de galette.
 
 Qu'est ce que la myrrhe ?
La myrrhe est une résine odorante fournie par un arbre d'Arabie, le balsamier.
Longtemps ce jour là, on célébra le miracle de Cana : de l'eau changée en vin.
Un rituel de quête terminait jadis la période des 12 jours de fêtes.
Les quêteurs recevaient souvent en guise de présent une part de galette.
 
 
 Origine de la fève et de la galette
La fève dans la galette des rois remonte au temps des Romains. C'est une fève blanche ou noire qui était déposée pour les scrutins. Au début de janvier, les saturnales de Rome élisaient le roi du festin au moyen d'une fève. Si la tradition est d'origine religieuse, elle est devenue une tradition familiale où on se rassemble pour découper la fameuse galette. Celui qui trouvera la fève sera couronné roi ... et choisira sa reine.
En Angleterre, comme en Bourgogne, anciennement, on préférait former un couple "d'occasion" en mettant dans la galette une fève et un petit pois.
Dans de nombreux pays ou région du sud, la galette est remplacée par une couronne en brioche.
 
 
 La part du pauvre
La première part est toujours la "part du pauvre", la "part de Dieu et de la Vierge" et elle était désignée par le plus jeune enfant de la famille.
Il y avait aussi la part des absents - le fils aux armées, le parent sur un vaisseau du roi, le pêcheur qui n'était pas rentrés.

La part était rangée dans la huche jusqu'à leur retour, une façon tendre de dire "on a pensé à vous". S'il se gardait longtemps, sans s'émietter et sans moisir, c'était un bon présage
คำว่า"Epiphany"มาจากภาษากรีกสำหรับ"ลักษณะ"การเฉลิมฉลองในวันที่ 6 มกราคมเทศกาลนี้เป็นการนำเสนอของทารกพระเยซูที่จะ Magiวันนี้ยังเป็นความมหัศจรรย์ครั้งแรกของงานแต่งงานที่คานาและที่สำคัญวันที่ของการบัพติศมาของพระคริสต์
จากศตวรรษที่ห้า, คริสตจักรให้ความสำคัญมากกับเหตุการณ์นี้ เค้กคืนที่สิบสอง, ทำหน้าที่ในครั้งนี้เป็นประเพณีภาษาฝรั่งเศสทั่วไปที่มีอยู่แล้วในศตวรรษที่สิบสี่ แผ่นที่ถูกแบ่งออกเป็นส่วนมากเท่าที่แขก, บวกหนึ่ง นี้ส่วนเพิ่มเติมที่เรียกว่า"ส่วนหนึ่งของพระเจ้า"หรือ"ส่วนหนึ่งของ Virgin"ถูกสำหรับคนยากจนคนแรกที่นำเสนอตัวเอง
สำหรับศตวรรษคริสต์เฉลิมฉลองการประสูติตะวันออก, Epiphanyอาร์เมเนียของคอเคซัสยังคงทำวันนี้
ในศตวรรษที่แรกมันก็ตัดสินใจแล้วที่จะให้ความเป็นอันดับหนึ่งไปสู่​​การเกิดของพระเยซูคริสต์มากกว่า Epiphany
เพลงยอดนิยมบอกวิธีการที่คนฉลาดมาจากแอฟริกาสำหรับพระที่พวกเขาเดินทางมาจากภาคตะวันออก บางทีพวกเขาเป็นเพียงประเทศที่ลึกลับที่มีต้นตอมาจาก Saintes Maries de la Mer, ที่ยาวเจาะชื่อของอียิปต์
เป็นเวลานาน, มกราคม 6 (Epiphany) คือสิ่งที่สำคัญกว่าวันคริสต์มาส แม้ขณะนี้ในสเปนก็เป็น Three Kings ที่นำของขวัญไป Epiphany รุ่นที่ไม่คริสมาสต์ คิงส์ที่มีมากขึ้นในหัวใจของเด็กภาษาสเปนว่าพระบิดาคริสมาสต์และวันที่ 6 มกราคมเป็นโอกาสของการฉลองที่ยิ่งใหญ่และขบวนพาเหรดในถนนของสเปน
 

 กษัตริย์
เริ่มต้นที่ภาคตะวันออก, Three Kings กำหนดออกตามแสงของดาวที่แนะนำให้พวกเขาเบ ธ เลเฮ
พวกเขาพบว่ามีเด็กที่พระเยซูเรียกมันว่า"กษัตริย์องค์ใหม่ของชาวยิว."เมื่อพวกเขาพบเขาในยุ้งฉางที่อยู่ใกล้กับพ่อแม่ของเขา, โจเซฟและพระนางมารีย์ที่พวกเขาก่อนที่เขาคุกเข่าในความยำเกรงและเขาได้นำยางไม้หอมเมอร์สีทองและกำยาน
ต้นกำเนิดของพวกพระเมไจที่ยังคลุมเครือ พวกเขาจะเรียกว่านักวิชาการที่อุดมไปด้วย แต่หลงทาง อักขระลึกลับเหล่านี้จินตนาการเป็นเชื้อเพลิงที่ล้อมรอบคริสต์มาส
เพลงยอดนิยมบอกวิธีการที่คนฉลาดมาจากแอฟริกาสำหรับพระที่พวกเขาเดินทางมาจากภาคตะวันออก บางทีพวกเขาเป็นเพียงประเทศที่ลึกลับที่มีต้นตอมาจาก Saintes Maries de la Mer, ที่ยาวเจาะชื่อของอียิปต์เป็นเวลานาน, มกราคม 6 (Epiphany) คือสิ่งที่สำคัญกว่าวันคริสต์มาส
ของขวัญที่เป็นสัญลักษณ์ของพยาน :
 
ค่าภาคหลวงทอง Melchior เฉลิมฉลอง,ธูปเพื่อ Balthazar พระเจ้า
Gaspard และยางไม้หอมเมอร์ประกาศความทุกข์ทรมานของมนุษย์ redemptive มาในหน้ากากของเด็ก

เป็นเวลานานว่าวันที่เราเฉลิมฉลองความมหัศจรรย์ของตาคานา : น้ำเข้าไปในไวน์
แสวงหาพิธีกรรมเมื่อระยะเวลาสิ้นสุดวันที่ 12 วันคริสต์มาส
นักสะสมมักจะได้รับเป็นของขวัญจากแผ่นเวเฟอร์

 
 ยางไม้หอมเมอร์คืออะไร?
Myrrh เป็นเรซินหอมให้โดยต้นไม้ของอาระเบีย, ยาหม่อง
เป็นเวลานานว่าวันที่เราเฉลิมฉลองความมหัศจรรย์ของตาคานา : น้ำเข้าไปในไวน์แสวงหาพิธีกรรมเมื่อระยะเวลาสิ้นสุดวันที่ 12 วันคริสต์มาสนักสะสมมักจะได้รับเป็นของขวัญจากแผ่นเวเฟอร์
 
 

 ต้นกำเนิดของถั่วและเค้ก
ถั่วในเค้กของกษัตริย์ไปกลับไปสมัยโรมัน มันเป็นถั่วขาวหรือสีดำทำสำหรับการเลือกตั้ง ในช่วงต้นเดือนมกราคมการเลี้ยงฉลองพระเสาร์ของกรุงโรมได้รับการเลือกตั้งพระมหากษัตริย์ของงานฉลองโดยการถั่ว หากประเพณีเป็นแหล่งกำเนิดศาสนาได้กลายเป็นประเพณีของครอบครัวที่ผู้คนรวมตัวกันเพื่อตัดเค้กที่มีชื่อเสียง ผู้ใดพบว่าถั่วที่ขึ้นครองราชย์ ... และเลือกราชินีของเขา
ในอังกฤษเป็นใน Burgundy, เดิม, รูปแบบที่ต้องการคู่"ใช้"โดยการวางเค้กในถั่วและถั่ว
ในหลายประเทศหรือภูมิภาคท​​ี่ไปทางทิศใต้, พื้นจะถูกแทนที่ด้วยเค้กมงกุฎ
 
 

 หุ้นของคนจน
ส่วนแรกอยู่เสมอ"มือของคนจน"ที่"พระหัตถ์ของพระเจ้าและ Virgin"และถูกกำหนดโดยเด็กที่อายุน้อยที่สุดในครอบครัว
นอกจากนี้ยังมีขาด -- บุตรอยู่ในกองทัพที่ผู้ปกครองของเรือของกษัตริย์ที่ชาวประมงผู้ที่ไม่ได้ส่งคืน
ส่วนหนึ่งถูกเก็บไว้ในเปลจนกว่าพวกเขาจะกลับมาวิธีการพูดคำว่า"เราคิดว่าของคุณ." ถ้าเขาเก็บไว้นานโดยไม่ต้องร่วนและไม่มีการเน่ามันเป็นลางดี